GERİ

"Octavia arkadaşım olsun isterdim."

Octavia Estelle Butler’ı Googole Doodole sayesinde yeni öğrendim. Amerika’nın zenci yazarlarından biriymiş. Bilim kurgu alanında yazan bir kadınmış.

Yazan bir zenci kadın…

Butler’ın yaşam öyküsü sıra dışı. Ayakkabı tamircisi olan babasını çok küçükken kaybetmiş. Onu büyüten annesi, zenci beyaz ayrımının yoğun olduğu dönemde zengin beyazların evlerine ancak arka kapılarından girip çıkabilen bir hizmetçiymiş. Ana kız çok ezilmişler. Mecburen utangaç ve asosyal olmuş.

1947 doğumlu olan Estelle, zamanını arkadaşları ile oynayarak değil kütüphanede kitap okuyarak geçiriyormuş. Çok okuyanların başının belası olan hastalığa o da tutulmuş; yazmaya başlamış. Daha ilk öğrenimdeyken bile yazıyormuş. Zenciden yazar olmaz şekerim, demişler. İçinden başka türlüsü gelmiyormuş ki; okumaya ve yazmaya devam etmiş. Köstekleyenleri bol olsa da okul öğretmenlerinden biri dahil, destekleyenleri de olmuş.

Octavia, okudukça okumuş, yazdıkça yazmış. Ödüller almış. Zencilerin de yazar hem de harika bir yazar olabileceğinin yaşayan anıtı olmuş.

2006 yılında, 58 yaşındayken beyin felci geçirip ölmüş. Aynı yaşta, bilim tercümanı bir yazar olmaya çabalarken öğrendim ben bilim kurgu yazarı olan Butler’ı. Ben, Amerika’da göçmen bir kadın olarak, onun Amerika’da ırk ayrımı döneminde yazarak ayakta durabildiğini öğrendim. Gıyabında da olsa onu tanımak çok hoşuma gitti. Ancak gene de duygularım acıma üstüne yoğunlaştı.

Yaşamına da ama daha çok ölümüne acıdım Octavia Estelle Butlar’ın. İnme geçirerek ölmemeliydi, daha altmışına bile varmadan. Oysa ben onun öldüğü yaştayken göçmenliğe geçerek, her şeyi sil baştan edip yepyeni bir yaşama başladım.

Önceden adını bile duymadığım bu kadının genç sayılacak yaştaki ölümü bence Amerikan biçimi beslenmenin sonucu. Keşke tanışsaydık. Keşke aynı ülkede, aynı çağda yaşasak da yollarımız kesişseydi, böylece ben ona sağlıklı beslenmeyi öğretseydim, o da bana yazmayı. Keşke Oktavia’yla ben arkadaş olsaydık da ikimize de yazık olmasaydı.

O kaybetti. Benim ve sizin için hala şans var. Ben isteyene beslenmeyi öğretebilirim. Böylece el ele verirsek, inme ve kalp krizi geçirme olasılığınızı yok edemezsek de azaltabiliriz. Bana da popüler bilim yazarlığını öğretecek olanlara hayır diyecek değilim.

Octavia gibilere olan oldu ama bari biz kendimize yazık etmeyelim.


25 Temmuz 2018

Yazının Facebook Sayfasındaki bağlantısı.

GERİ