Transferci keratanın ekmeğini elinden alan kekik yağcı damadın
İki haftadır İstanbul’da havalar çok kötü. Benim sırtım pek, tabanlarım deliksiz, evim işyerim sıcacık. Kötü hava yoksulların sorunu derken, benim de sorunum oluverdi. İşe gitmek için kullandığım deniz otobüslerinin seferleri iptal oldu. Evi ile işyeri iki ayrı kıtada olanlar bilirler, bu andan sonrası kabustur. Zaten arapsaçı olan kara yolu, ulaşım olmaktan çıkar, ulaşamama yolu olur. Çalışıyorsa, denizin diğer insan taşıyıcıları da elbette tıklım tıklım olur.
Ben de özel sektörün vapur özentisi motorlarını deniyorum. Cabbar çaycılar o sıkışıklık da bile fink atıyorlar. Deniz otobüsündeki yeme içme ve okuma lüksünden yoksun olmanın zorunluluğu ile çayımı içip çevremi dikizliyorum. Camlarda tül perdeler fiyonklanmış. Demek sadece vapura değil, gecekondulara da özeniyorlar. Daracık orta koridor silme insan. İstihap haddi diye bir kavram yok sanırsam; oturaklar sıkışık nizam. İki yanımdakilerin kaba etleri benimkilerlerle kaynaşmış, dizlerim karşı sıradakilerle restleşerek, sınırlı sorumlu komşuluk sürdürüyorlar. Karşı komşum iki adam, hararetle konuşuyorlar. Kulak misafiri olmuyorum, onlar çevredeki herkesin kulaklarında zorunlu misafirler. Madem konuşmalarını herkes duysun istiyorlar, ben de size aktarıyorum:
-Kaynanımın ayakları tutmuyor. İki aydır yürüyemez oldu. Doktora götürücem bu akşam. Süleyman, bu ayak yürüme işlerine falan nöroloji doktorları bakar, dedi. Bizim Yusuf’a söyledim. ...ittir et .. herifi, kendi kendine iş yaratıyor, dedi.
(Kahkahalar arşa yükseliyor.)
Bu diyaloğu yorumlamama elbette gerek yok. Epeyce önce internetten gelen bir iletiden çalıntı:
Bir sıkımlık diş macunu kazandıracak günün sorusu şudur: İttir gitsin bir nörolog tarafından muayene edilmesine gerek olmadığını, oysa dizine iğne yapılmasının şart olduğunu, daha hastayı muayene bile etmeden bilen, bu transferci kerata cerrahın, ipliğini pazara çıkaran, kekik yağcı damadın, ikna ettiği bizim damadın, yürüme yeteneğini yitirmiş kaynanası, doğru tanıya ve tedaviye ulaşma şansını, hak etmeyecek ne yapmış olabilir? 2009’un bilimsel Türkiye’sinde yaşamaktan başka?
Bir de kişisel ek sorum olacak, bilene:
8 Ocak 2009 |